Gitmek daha zor, bırakan daha kötü oluyor dedi, yalandı elbette. Herşey
benimle kalmıştı; anıları, yaşanmışlıkları bana bırakmıştı. gülüşünü gözlerime,
gözlerini hayallerime, ellerini sinir hücrelerime bırakmıstı; her tutmak
isteyisimde bos yere dürtülenen sinir hücrelerime. kalcalarını da libidoma
emanet etmisti; cok güvenirdi bana. Haklıydı da; hic bu kadar güvenilir
olmamıstım. ellerimin güvenini bile yitirmistim ondan sonra, gözlerimin,
dudaklarımın.. hepsinin sorulacak hesabı vardı; hepsi oyalandı, yalnızca
duygularım degil, ellerim, gözlerim, kulaklarım.. hepsi olaganüstü heyecanla
atan kalbimin kurbanı. yanılıyorlar; hepsinin ayrı kalbi var, hepsinin ayrı
ayrı duyguları.. affedin, izin vermemeliydim. bütün suç benim.
.
.
.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder