kalabalıgın icinde zikzaklar cizerek
yürüdüm, kulagımda berivan, cebimde yüce şairi..
gereksiz bir telas icerisindeydim,
biryerlere yetisme, birine kavusma izlenimi vermeye calıstım, yalandı. Herkes
birilerine bakınıyordu, bekleyenleri, sevenleri vardı belli ki, gülec yüzle
heyecan icerisinde atıyorlardı adımlarını.
yıllar öncesine gidiverdim, hic
gelemedigimdi aslolan; bu dünyayı alkollüyken yasıyordum. geri kalan zamanlarda
geriden takip ediyordum hayatı.
hava kararıyordu, ilk fotografımızın
arkasında cıktım yanlıslıkla. evet saat yine 5.47 idi. pozumu verdim ve
ayrıldım oradan.
metroda her zamanki yerimi almıstım;
trenin en arka sag tarafında ayakta gitmeyi seviyordum. camda yansıyan yüzümü
inceliyor, bir yandan da ciftleri izliyordum.
ayrılamıyorlardı, sanki birbirlerinden
güc alıyor gibilerdi. benim ihtiyacım olan tek sey müzikti. kulaklıklarımdı
yasam destek ünitem. çıkardım mı yitip gidecekti bütün güzellik,
çıkarmamalıydım..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder