Damıtma

...sonra ölümü düşündüm, ölümcül hastalıga yakalanmayı düsündüm, hasta  yatagımdayken gözüme görünecek kisinin sen oldugunu düsündüm..
ne de severim hayal kurmayı, hayallerimde kendimi öldürmeyi. sanırım ki öldügümde senin icin anlamlı kılacak beni yasam.
yanıldım,
damıttım gözümden tek damlayı, süzüldü indi; dudaklarımdan nefes olarak bıraktıgım senle birlesti.
birlesti, uctu, baska bir vücutta vuku buldu.
baska bir kalpte yasamak nasıldı, bilemezdim, ama yasattım aylarca, yıllarca seni,
bir başkasının kalbini daha sıcak buldun, daha mavi, daha derin..
gördüm seni mavilikler içerisinde; gözlerinden yansıyan berrak suda, akıtamadığım gözyaşlarımla biriktirdiğim gölde..
…sonra ölümü düşündüm, eridiğimi, bastığın topraklarda izini sürerken derinliklere yol aldığımı..

Yaşamdı bizi ayıran,
Ölümdeydi vuslatımız
.
.
.
.
.
.
.